اما در این میان ستاد تنظیم بازار با همان گفتاردرمانی‌هایی که در ماجرای خودرو، گوشت و بسیاری از اقلام دیگر داشت، به جنگ با مشکل شکر در بازار رفته و طبیعی است که نتیجه آن چیزی بهتر از شرایط امروز نخواهد بود.
بر اساس این گزارش، همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان و اوج‌گرفتن مصرف شکر و برخی اقلام دیگر در این ماه، مسئولان دولتی اعم از وزیر صمت، رئیس سازمان حمایت و مسئولان اتاق اصناف، بارها در رسانه ملی ظاهر شدند و قول کنترل شرایط و عدم هرگونه کمبود کالاهای اساسی را در بازار دادند؛ اما به نظر می‌رسد پیچ تنظیم شکر در بازار تاجایی ناکوک شده که اگر این روزها سری به بازار مولوی بزنید، صدای ساز ناکوک آن را به وضوح خواهید شنید و در بازار مولوی که مرکز بزرگ عرضه اقلام اساسی از جمله شکر بود، حتی یک کیلو شکر هم یافت نمی‌شود و بجای شکر، برگه‌های سفید دست نویس یا تایپ شده‌ای را خواهید که دید پشت شیشه مغازه‌ها چسبیده و با خط درشت رویش نوشته «شکر نداریم؛ لطفاً سوال نپرسید».
نایاب شدن شکر در بازار و سکوت ستاد تنظیم بازار برای تنظیم این کالای اساسی درحالی است که با توجه به شدت عمل تعزیرات در گران فروشی شکر در بازار و رها شدن کارخانجات تولیدکننده، شکر در بازار به صورت قاچاقی بفروش می‌رسد و با قیمت‌های عجیب و غریبی خرید و فروش می‌شوند؛ قیمت‌هایی که از 9 تا 11 هزار تومان به ازای هر کیلو شکر در بازار سیاه در نوسان است.
