عباس هاشمی:
در پنج سال گذشته وزارت صمت با تولیدکنندگان کره‌ای وارد مذاکره شده و ضمن اعلام استراتژی صنعت کشور همزمان با ایجاد جذابیت‌هایی زمینه را برای حضور مؤثر تولیدکنندگان معتبر جهانی مهیا کرد. در نهایت پس از اقدامات مقدماتی در ایران، خطوط تولید مستقر و تولید محقق شد.
در این زمینه صد درصد سرمایه‌گذاری توسط طرف ایرانی انجام شد ولیکن طرف‌های خارجی موظف بودند براساس سیاستی که داشتند؛ اجزا، قطعات و مواد اولیه را به موقع تأمین و در ایران تولید صورت بگیرد.
ال‌جی و سامسونگ در تولید یخچال، فریزر، ماشین لباسشویی و تلویزیون این کار را انجام دادند و این روند تا زمان اعمال محدودیت‌های جهانی ادامه داشته است؛ از آنجا که طرف‌های کره‌ای بسیار محتاط هستند برخلاف میل باطنی‌شان، محدودیت‌های بانکی، نقل و انتقالات ارز و محدودیت‌های کشتیرانی و… باعث شد که آنها به راحتی نتوانند مواد اولیه و قطعات مورد نظر خود را به طرف ایرانی برسانند
اما خوشبختانه چون دو طرف فعالانه روی این زمینه کار می‌کردند تا امروز این مسئله ادامه پیدا کرده و حدوداً تا شش ماه آینده هم مشکل حادی در تولید ندارند ولی با توجه به محدودیت‌های مختلف، تحمیل هزینه‌های مضاعف و غیر متعارف، محدودیت‌های ارزی داخل کشور و سخت شدن واردات برخی مواد اولیه و قطعات، فرایند تولید لوازم خانگی را تا حدودی کند کرده است.
تولید قطعات صفر تا صد الزاماً اقتصادی نبوده و نباید در داخل انجام شود و بخشی از آنها برون سپاری می‌شود و بسته به مختصات قطعه، این موضوع متفاوت است.
در دنیا ظرفیت‌های اقتصادی تعریف دارد و تمام آنها تعیین می‌کند که تولید انجام بشود یا نه؟ اما به صورت کلی در لوازم گازسوز ما عمق ساخت تولیداتمان بیش از ۹۰ درصد است. در لوازم برقی نیز بستگی به نوع محصول بین ۶۰ تا ۷۰ درصد متغیر است و ما عمق ساخت داخل داریم.
بعضی از قطعات هستند که تولید آنها منطقی نیست و در دنیا ظرفیت‌های اقتصادی بالا است و بسیاری از شرکت‌های تولیدی با یکدیگر به صورت همکاری مشترک (جوینت‌ونچر) با ظرفیت‌های اقتصادی تولید می‌کنند یا سطح تکنولوژی در بعضی از قطعات دائماً در حال تغییر است و سرمایه‌گذاری برای تولید آن خیلی برای واحدهای بخش خصوصی اقتصادی نیست و ضرورتی هم برای تولید وجود ندارد. مهم و شرط اصلی این است محصول نهایی که تولید می‌شود، با استاندار ملی و گواهینامه‌های جهانی کیفیت تطابق داشته و شرط قیمت مناسب و قابل رقابت جهانی را داشته باشد.
در حال حاضر به موازات تلاشی که برای روان کردن واردات قطعات وارداتی انجام می‌شود، طرف‌های ایرانی به دنبال جایگزین کردن آنها هستند و مصمم هستند با بومی‌سازی حداکثری تحت برند ملی و برنامه‌ای که برای عرضه و تولید لوازم خانگی ارائه دادیم، به تولید بپردازند.
باید تا سال ۱۴۰۴، حداکثر تا چهار برند ملی قوی در کلاس جهانی در لوازم خانگی داشته باشیم که در حال حاضر به موازات تولید محصولات کره‌ای ال‌جی و سامسونگ، تولیدکنندگان به دنبال منابع جایگزین برای تولید محصولات با کیفیت و دامنه تنوع مناسب هستند.
