آزموده را آزمودن خطاست

خبردنا - حمدالله مبشری: انتخابات در ایران نماد مردم سالاری،و نشان قدرت رای و انتخاب مردم است،قطعا اگر مجلس درستی انتخاب شود و وکلای مجلس  به وظایف ذاتی خود درست عمل کنند وبه  مصداق فرمایش امام(مجلس در راس امور باشد) کشور و ملت در آسایش وهرگز گزندی و رنجی  به مردم نمیرسد.هرزمانی که ملت درعزت و ترقی بود به یقین مجلس خوبی داشته اند. باید قبول کنیم امروز منشاء تمام گرفتاریهاوبدبختیها ایران از مجلس است واگر مجلس اصلاح شد،کشور وامور مردم اصلاح و به سرانجام میرسد.

با یک حساب سر انگشتی؛ساده و عوامانه و با نگاه به تاریخ چهل سال گذشته،به این جدول میرسیم که:درچهل سال انقلاب اسلامی ؛ پیران امت به دیار باقی شتافتند؛ و میان سالانه در انتظار مرگند؛! جوانان پیر شدند وبعضا به آرزوهایشان نرسیدند ؛نوجوانان در مسیر اعتیاد و بعضا بی انگیزه؛ و گهواره نشینان به گل نشسته و پریشان فضایی مجازیند!!و..در نتیجه، خجالت برای امتی باقی میماند که هنوز شصت،هفتاد، هشتاد ساله های چاق وچله،تکراری وحریص،داوطلب وکیل آنها در مجلس فرمایشی هستند!!

مجلسی که ظرف بیست دقیقه پیمان نامه مهم بین المللی برجام را به تصویب رساند!! مجلسی که روزگاری در شعار بنیانگذار این نطام به عصاره ملت و در راس امور از آن یاد شد!از خود سوال کنیم چرا به این روزتلخ مبتلا شدیم؟اگر خود رامواخذه نکنیم ودر پی جبران نباشیم:نمیتوانیم مسیر پیمایش بعدی را اصلاح کنیم، آیندگان این سوال را از ما دارند وآن زمان ما نیستیم که پاسخگویشان باشیم! پس دور نشد که به خود آییم و تاریخ چهل ساله خودمان را ورق بزنیم و کمتر تاریخ ما سلف را قضاوت کنیم!! همه به یاد داریم ممبریها،روضه خوانهاو...از اشعث ابن قیس هابرایمان گفتندونامردمیها را در حق علی تقبیح کردند.مگه نه آنکه اشعث میگفتند مردم  از جنگهای تکراری خسته شدند و ظاهرا اومیخواست دمی بیاساید و بخشی ازعمرخود را به ریاست بلادی ازبلادمسلمین خوش بگذراند؟ 

همان چیزی که بزرگان وصاحب منصبان ایران،امروز در پی آن هستند، مکرر اندر مکرر در تصاحب کرسی خلافت و نمایندگی و... هستند. وهرگز از آن دلزده و خسته نمیشوند! وروز به روز حرص و ولع آنها بیشتر، بیشتر میگردد! وای به حال بزرگان این کشور! وای به حال دانشگاهیان این ملت،در نهایت وای به حال کسانی که طی چهل سال مدام داوطلب وکالت مردم شدند دست از سرملت برنمیدارند! 

قابل باور نبود که روزگاری به این نکبت خجالت اورگرفتار شویم ! این روزها میشنویم و یا در اخبار میخوانیم که گروهای سیاسی و حزبی هنوز در تصمیمات خود فرد یا افرادی را برای داوطلب مجلس معرفی و مشوق ثبت نام آنها هستند که درخانه خود اسیر زنان و در بیوت اندورنی کم بهاء و اوامر آنها بلااثراست ! اما هنوز برای ما عزیرند، و به خاطر  عصبیت جریانی و قومی بر مردم سوارند!! مگراین عزیزان ذلیل شده،مکرر واندر مکرر در قامت نمایندگی و یا داوطلبی مجلس آزموده نشدند؟!! پس در پی چه هستیم؟! مگه قرار در ادامه حیاط سیاسی آنها چه معجزه ای رخ دهند؟! ای جوانان، فرهیخته گان، طلاب، دانشجویان،و.. چرا به این روز افتاده اید! اگر مهمان حیاء نمیکند! صاحب خانه راچه شد؟ 

مگه همین دیروز جشن چهل سالگی انقلاب را نگرفتیم! و قول ندادند در چله دوم برای اداره کشور وملت نوبت تربیت شدگان نسل جوان هست!!پس کو؟ چه شد؟صدالبته آنهای که در گام دوم انقلاب ازجوانگرای دم زدند!  باید اول مجوز اصلاح قانون را میداندو در پی اصلاح قانونی باشند که صلاحیت داوطلبان را از سی سال تا هفتاد پنج سال شرط گذاشت! اخیه انسان هفتاد پنج سال تا پایان دوره چهارسال نمایندگی تقریبا میشود هشتاد سال وگرفتار انواع بیماری و بدبختی است!! مگه حکما نگفتند فکرسالم در بدن سالم است!! معمولا فرد هفتاد پنج ساله خیلی از اختیارات فیزیولوژی بدنش را ندارد.

چگونه اختیار قانونگذار مردم را دارد!! اگر روزگاری برآید و تاریخ نگارانی پیدا شوند ومنصفانه نگارش کنند، چه قضاوتی در حق این ملت و بزرگانش میکنند؟!! آنوقت باید نسل آینده ما را تقبیح کنند!!اهای بزرگان، وکسانی که خوب یا بد درست یا غلط،حق یا باطل، مدتی امور این مردم در دستان شما بود بیایید برای رضایی خدا افسار  خلافت نمایندگی را رها کنید و در پی تفریح سالم،گشت،گذار، عبادت،خلوت خودباشید وبا نوه ها،نتیجه های خود خوش باشید و کمی حیاء کنید و بگذارید از راه رسیده های که محصول تربیت خودتان هستند به میدان آیند: و امتحان خود را پس دهند!!مگه آنها آمریکای. اسراییلی، و بیگانه هستند؟ که اعتماد بهشان  ندارید؟اگر غیر این باشد،باید مرثیه وگریه به حال این ملت خواند:

 از چه می نالی دلم«خود کرده را تدبیر نیست!   وقتِ شکوه کردن از دنیا و این تقدیر نیست!

از چه می‌ کوبی خودت را بر در و دیوار ها!        رفته است او،دستِ تو دیگر به جایی بند نیست!

دیگر آن صیاد از صیدی که در بند است گذشت!    در غم، شب گریه ها،دیگر بدان تأثیر نیست!

چشم هایت را کمی وا کن، نمی‌بینی مگر؟       روی دیوار دلت قاب است،ولی تصویر نیست!

فکر خود باشیم، کمی هم آبرو داری کنید!         جای تو اکنون،عزیزم این غُل و  زنجیر نیست!

گریه کردن روی قبری که درونش مُرده نیست!       از تو می‌گیرد نگاهی را که دامن گیر نیست!

میشود،با یک شروع؛ تازه تر آغاز کرد!     گرچه ویران گشته‌ایم؛ اما هنوزم  دیر نیست!!

خدایا،به این ملت رحم کن، و دل این مردم وجوانان،جویای نام ونان را از این افعی های هفت سرو ضحاکان مار به دوش دور کن وراه حقیقی رابه همه ما نشان دهیدو ما را از شر آنها نجات بده.آمین