خبردنا : نماینده سابق کهکیلویه بزرگ در بخشهایی از خاطراتش علت و
چگونگی کاندیدا شدنش برای اولین بار را شرح داده است .
به گزارش " خبردنا" به نقل از
کتاب "از کرخه کور تا کرخه نور " بقلم سید " علی محمد بزرگواری "
که خاطرات وی را به رشته تحریر در آورده
است در صفحه 93 آورده است " تفریح
سالم" و سپس علت آنرا اینچنین شرح داده است :
هنگامی که به استخدام رسمی آموزش و پروش
گچساران درآمدم و غوغای ایام جنگ و مسائل سیاسی و انتخاباتی برایم تمام شده بود،
به همراه برادر سید محمد علی رضوی از بستگان و سادات امام زاده علی بود و کارمند
صنعت نفت بود به بیشترین جایگاههای تفریحی اطراف گچساران سفر کردیم.
از کنار دریای خلیج فارس مانند ساحل های
دیلم و گناوه تا ابوذر و زیدون و ماهورهای اطراف بی بی حکمیه و چم شیر و کوه شهرو
و منطقه دشت مور تا کوههای دیل و گناوه که همواره ما دو نفر به همراه اهل دو
خانواده با یک لندور هفت نفره که بنده داشتم مخصوصا در فصل بهار به این جایگاهها
تفریح می رفتیم و در میان ورزشهای محلی بازی " گوی چوب" را بیشتر دوست
داشتیم و نوجوانان خود را به این بازی تمرین می دادیم.
اسفندماه که می رسید و اطراف گچساران سرسبز
می شد، بنده و سید محمدعلی رضوی و مرحوم سید علی اکبر موسوی به همراه فرزندان خود
به تفریح می رفتیم و بیشتر به این ورزش یعنی چوب و گوی می پرداختیم و کم کم بنده
عده ای از فرهنگیان را تشویق به این سفرهای تفریحی می نمودم.
برخی از آنها را وقتی که به بعضی از
مناظر طبیعت زیبای گچساران مخصوصاً منطقه گناوه و دامنه کوه خامی و چشمه زیبای
قلات می بردم تعجب می کردند و می گفتند ما که زادگاهمان گچساران است تا حالا به
این مناظر و طبیعت زیبا نیامده ایم، گاهی وقت ها اردوهای فرهنگی را که غالباً همکاران
فرهنگی بودند به این مناطق می بردیم و در دشتها و میادین سرسبز گناوه گچساران بازی
زیبای چوب و گوی را راه می انداختیم و بنده نقش یک مربی کاپیتان را در این ورزش
محلی بازی می کردم.
در هفته سه شب هم با مربیگری استاد و
معلم بازنشسته جناب آقای قیالی در ورزشگاه شهر گچساران به ورزش و نرمش می پرداختیم
و حضور بنده به عنوان یک طلبه فرهنگی در جمع ورزشکاران و دوستداران ورش ولوله
عجیبی در میان دوستان و رفقا راه انداخته بود که گاهی ظرفیت جمعیت به بیش از 70
نفر می رسید که این همراه بودن با مردم بودن حتی در مسائل تفریحی و ورزشی یک اصول
زی طلبگی بود که بنده توفیق عمل کردن به این اصل را داشتم.