خبردنا- حمدالله مبشری: درد امروز مردم ایران دشمنی آمریکا و اسراییل نیست! دشمن، دشمن است. از دشمن گلایه ای نیست.چنانچه دیروز هم درد علی و جهان اسلام آن روزگار، دشمنی کفار، مشرکین و حتی بنی امیه نبود! دشمن مردم ایران،همین نزدیکی هاست!تحریف اسلام نبوی و علوی از درون صحابه و خواص امت پیامبر و امام اتفاق افتاد!!سقیفه،شورای انتخاب خلیفه سوم،خروج بر ولابت علی، صلح امام حسن، استقرار دولت اموی، پایان مبارزه علنی تشیع بعداز امام حسین و استقرار دولت عباسی، دوری و مهجوری امام عصر(عج)، دردهای تاریخی هزار و چندساله دنیای اسلام و هزاران ناگفته که ملال آور است! و امروز تاریخ تکرار همان روایات و بقایای همان تفکراست! قریب به چهل و چند سال عمر جمهوری اسلامی، حوادث تلخ و شیرین، فراوانی اتفاق افتاد،گویا چندقرن گذشت!بس! حوادث تلخ فراوان براین ملت گذشت! ذکربرخی یدیده ها ی چند دهه گذشته بعضا شرم آور و عدم اعتراف به آنها بلاهت است.
قاطبه ملت و خوانندگان این مطلب مانند شناگران و ناخدای کشتی طوفان زده، مطلع و بعضا از بلایایی این روزگار در آمان نبودند. فلذا نیازی به ذکر مصادیق و حوادث نیست. آنچه امروز گرفتاریم مصداق این چند بیت شعر مولوی است:
ما درین انبار گندم می کنیم گـــــــندم جمع آمده گم می کنیم
می نیندیشیم آخر ما به هوش
کین خلل در گندمست از مکر موش
موش تا انبارما حفره زده ست
وَز فَن اش انـــــبار ما ویران شدست
اول ای جان دفع شر موش کن
وانــــگهان در جمع گندم جوش کن
گر نه موشی دزد در انبار ماست
گنـدم اعمال چهل ساله کجاست
رو تو اول دفع شــرّ موش كــن
بعد از آن، در جمعِ گندم كوش كن!!
*نمی دانیم چه شد که بزرگان این کشور به غفلت تاریخی گرفتار شدند، ملت را چند دهه مشغول دشمن بیرونی کردند و مکرر اندر مکرر آدرس غلط می دهند، این فرا کنی دردی مضاعف است.در کجایی دولت علوی مردم خود را حواله دادند به دشمن بیرونی، (درصدر اسلام هم استکبار بیرون از مرزها اسلامی وجود داشت)اما تمام هشدارهایی علی به اندرونی ها بود. جنگ های علی با خودی ها تلخ ترین حوادث تاریخ آن روزگار بود.
امروز در ایران جناح های سیاسی جنگ احزاب راه انداخته اند، مردم بعضا در مسیر این جریان های سیاسی خسارات فراوان دیدند همانگونه که در کربلا، تحلیل مردم از عمر سعد و امام حسین دوکودک هم بازی تداعی، یکی نماینده حاکمیت و دیگری خروج بر حاکمیت فرض شد! و همه جمع شدند که ثواب و غنایم جمع کنند.
امروز همان داستان است و تکرار آن دور از ذهن نیست. آلاخون،بالاخون کردن مردم در انتخابات نتیجه اش همین شرایط کنونی است! اگرچه مردم در ایجاد این شرایط سهیم هستند، خودکرده را تدبیر نیست اما همین مردم ممکن روزی حوادث دیگری خلق کنند که قابل پیش بینی نباشد.
چراکسی از درون حاکمیت جرات ندارد جلودار مردم قرارگیرد و به سبک دموکراسی واقعی وضعیت را به اول انقلاب برگرداند؟باید این جمله تلخ را اقرارکنیم. اگر مسولین جمهوری اسلامی آمریکا رابه دشمن هراسی علیه ایران محکوم می کنند آیا قبول دارند که خودشان ناتوان از حل مسایل کشور، با آمریکا هراسی دچاربزرگ نمایی دشمن شدند؟
آیا بهتر نیست عوض دشمن هراسی به درون کشور توجه نمایند و درد مردم را درمان کنند. البته در حد شعار توجه دارند ولی هیچ اثربخشی در زندگی مردم ایجاد نمی شود، چرا؟
ریشه این بدبختی در عوام فریبی جناح های سیاسی درون حاکمیت است. اگر مردم درسال 92 آنگونه انتخاب کردند نتیجه جمنا و در ادامه شاجا بود❗️
کسانی که آن روزگار شعار علی را دادند در کوفه دنبال عروس شهر می گشتند و امروز هم کسانی که شعار این علی را می دهند، علی را در کوچه پس کوچه های آرزوهای خود فراموش کردند. ولی هرگز حاضر به اعتراف نمی شوند و این علی را مانند آن علی تنها گذاشتند. هرچند قبول نمی کنند ولی تاریخ بعدا صدای آن را بانگ خواهد زد.
شرایط امروز محصول این دولت تنها نیست. محصول اشرافیت و جزم اندیشی اینور خط می باشد. امروز هم به خیال خام خود فکر می کنند مردم از بد حادثه ی دولت روحانی به آنها پناه می برند و بی زحمت، صاحب ارث و میراث می شوند(میراثی که خود را صاحب بلامنازع آن می دانند.)
اگر ساز و کارشان در جمنا و شاجا طراحی می شوند راهشان به ترکستان است.
امیدوارم به این تذکر توجه کنند، نکته اول: برخی چهره ها در منظر مردم( درست یا غلط) وجاهت خوبی ندارند، فلذا عاقلانه آن است که مدتی خانه نشین شوند یا حداقل در سایه باشند،تا ملت خودشان درست انتخاب کنند، چرا که سایه برخی سیاسیون جمنا یا شاجا از راس تا ذیل در ذهن مردم مترسک شیطان است. مردم از ترس آن سایه ها، به اشرافیت سیاسی و اقتصادی پناه می برند، نتیحه ی مسابقه باخت حتمی است.
*نکته دوم::با داشتن کرور کرور نامزد انتخابات وا ز طرفی اتهام زنی به رفقای دیروز خود با شعار ضد ولایت هرگز نمی توانید افکارعمومی را اقناع و بر رقیب چابک و دارای برنامه پیروز شوید. چرا قبول نمی کنید که عده ای از یاران انقلاب و مردم را با انحصار طلبی خود از صحنه خارج کردید؟ آیا می‌پذیرید که آنها دارای پایگاه بزرگ و لایه های فراوان مردمی هستند؟
در حد متعارف درست میفرمایند