خبردنا: ژانر وحشت یکی از ژانرهای پرچالش و در عین حال پرطرفدار دنیای سینما است. ترکیبی موفق از تعلیق، ترس، داستان‌های نفس‌گیر و فضا یا شخصیتی که ما را تا حد زیادی به وحشت می‌اندازد، همگی در کنار هم عناصر چالش‌برانگیزی‌اند که به خلق شاهکارهای ترسناک ختم می‌شوند.
فیلمسازان برای یافتن چیزی که بتواند اکثریت مخاطبانشان را به وحشت بیاندازد، با یک دنیای نامتناهی مواجهند. یک کارگردان بزرگ حتی می‌تواند ترس جدیدی در مخاطبان بوجود آورد که تا قبل از آن از وجودش بی‌خبر بودند.
بزرگترین کارگردان‌های سینمای وحشت، فیلم‌های ترسناک شاخص و موفق بسیاری را به علاقمندان این ژانر هدیه داده‌اند؛ آثاری که گاهی شروعی برای برخی از بزرگترین فرانچایزهای ترسناک تمام دوران بوده‌اند. اما کدام کارگردان‌های ژانر ترسناک بیشترین تاثیرگذاری را در این حوزه داشته‌اند و فیلم‌سازهای برتر این ژانر به حساب می‌آیند؟
۱۰. مایک فلانگان
مایک فلانگان که هم از سوی منتقدان و هم طرفداران ژانر وحشت مورد استقبال قرار گرفته است، در پروژه‌های ترسناک شخصیت‌محور خود می‌درخشد. طرفداران فلانگان را به خاطر نویسندگی و کارگردانی‌اش تحسین می‌کنند و ادعا دارند که هر فیلمی که نام فلانگان در آن شنیده شود اثری با کیفیت خواهد بود. در حالی که فلانگان یک کارگردان موفق با جمع بزرگی از طرفداران و منتقدان است، بسیاری از مخاطبانی که تازه به ژانر وحشت علاقه‌مند شدند یا خیلی درگیر آن نیستند، یا از وجود چنین کارگردانی بی‌اطلاعند یا بسیاری از کارهای او را ندیده‌اند.
فلانگان که بیشتر به خاطر سریال ترسناک محصول نتفلیکس خود به نام «تسخیر شدگی خانه‌ی هیل» (The Haunting of Hill House) و ادامه‌ی غیر مرتبط آن «تسخیر شدگی عمارت بلای» (The Haunting of Bly Manor) شناخته شده است، همچنین سریال ترسناک شخصیت‌محور دیگری از شبکهی نتفلیکس به نام «عشاء ربانی نیمه‌شب» (Midnight Mass) هم ساخته است که مورد تحسین طرفداران و منتقدان قرار گرفت. فلانگان طبق معمول، با اسطوره‌ی داستان‌های ترسناک، یعنی استفن کینگ، بازنگری درخشانی از این مجموعه ارائه می‌دهد.
ممکن است مخاطبان معمولی ندانند که فلانگان کارگردان فیلم‌های ترسناک موفقی مانند «آکیولوس» (Oculus)، «سکوت» (Hush) و «بازی جرالد» (Gerald’s Game) است که همه‌ی آن‌ها به دلیل سرعت دقیق و استفاده‌ی بی‌نقص از تنش و تعلیق، و داستان‌های شخصیت‌محور، از بهترین و متاسفانه نادیده گرفته شده‌ترین فیلم‌های ترسناک دو دهه‌ی گذشته شناخته می‌شوند.
۹. سم ریمی
مخاطبان معمولی ممکن است سم ریمی را با نام سه‌گانه‌ی نمادین و محبوب «مرد عنکبوتی» (Spider-Man) و اخیرا «دکتر استرنج در چندجهانی دیوانگی» (Doctor Strange in The Multiverse of Madness) به یاد آورند. با این حال، ریمی در ژانر وحشت کارگردان محبوبی است و طرفدارانش او را به خاطر شخصیت‌های به یاد ماندنی‌اش و ماهیت عجیب و سرگرم‌کننده‌ی فیلم‌هایش می‌شناسند.
فیلم‌های ریمی عموما به فیلم‌های کلاسیک کالت بدل شده‌اند. علاوه بر این، ریمی فرنچایز موفق «مرده‌ی شریر» (Evil Dead) باشخصیت نمادین و معروفی به نام اش ویلیامز را در کارنامه‌ی خود دارد که یک بازسازی، یک سریال تلویزیونی موفق، و اخیرا یک بازی ویدیویی از آن اقتباس شده است. در کنار بسیاری از فیلم‌هایی که ادای دینی به ژانر وحشت بودند، مانند «کلبه‌ای در جنگل» (The Cabin in The Woods)، سم ریمی فیلم‌های ترسناک دیگری را خارج از فرنچایز «مرده‌ی شریر» کارگردانی کرده است.
این فیلم‌ها مانند «مرد تاریکی» (Darkman) و «مرا به دوزخ بکشان» (Drag Me To Hell) به موفقیت چشمگیری دست یافتند. اگرچه سبک سم ریمی ممکن است برای همه مناسب نباشد، اما این کارگردان تحسین شده مطمئنا مورد علاقه‌ی منتقدان و محبوب طرفداران ژانر وحشت است.
۸. جوردن پیل
جردن پیل با فیلم مبتکرانه و مهم «برو بیرون» (Get Out) منتقدان و طرفداران ژانر ترسناک را متحیر کرد. پس از پشت سر گذاشتن یک دوره‌ی فوق‌العاده موفق در ژانر کمدی، هیچ‌کس نمی‌توانست باور کند که جردن پیل با اولین سرمایه‌گذاری خود در ژانر وحشت جهان را شوکه کند. فکر نمی‌کردیم که او بتواند دو فیلم ترسناک موفق و محبوب را پشت سر هم اکران کند، اما باز هم پیل با دومین فیلم ترسناکش یعنی «ما» (Us) انتظارات طرفدارانش را برآورده کرد.
جامعه‌ی وحشت‌دوست داستان‌های جذاب و هوشمندانه‌ی پیل را به همراه سبک بصری دقیق و زیرکانه‌ی این کارگردان تحسین می‌کنند که باعث می‌شد هر نما در فیلمش یکپارچه و جالب توجه به نظر برسد. جردن پیل امسال با «نه!» (Nope) که در ۲۲ ژوئیه اکران شده است بار دیگر غوغا به پا کرده است.
۷. جورج ای رومرو
فیلم‌های زامبی یکی از زیرژانرهای مهم و جدایی‌ناپذیر سینمای وحشتند و بسیاری از فیلم‌های زامبی بهترین‌های این ژانر محسوب می‌شوند. با این حال، زامبی‌ها بدون تاثیر فوق‌العاده‌ی جورج رومرو، به اندازه‌ی امروز یا وجود نداشتند و یا تا این اندازه موفق و محبوب نبودند. جورج رومرو که به عنوان خالق فیلم‌های زامبی مورد ستایش قرار می‌گیرد، با اکران فیلم «شب مردگان زنده» (The Night of The Living Dead) در سال ۱۹۶۸، تماشاگران را به وحشت انداخت و آن‌ها را با نوع جدیدی از فیلم ترسناک آشنا کرد.
فیلم‌های زامبی رومرو یک زیرژانر بسیار موفق را آغاز کردند که امروزه مورد علاقه و استقبال طرفداران سینمای وحشت است. «شب مردگان زنده» دنباله‌ها و بازسازی‌های موفق بسیاری بعد از خود داشت و به یک فرنچایز موفق با منتقدان و طرفداران فراوان در سراسر جهان تبدیل شد. بنابراین فیلم زامبی مورد علاقه‌ی شما هر چه باشد، به احتمال زیاد باید سپاسگزار جورج رومرو باشید.
۶. توبی هوپر
میراث توبی هوپر با فیلم‌های ترسناک نمادین، راه را برای سینمای وحشتی که امروز از آن لذت می‌بریم هموار کرد. توبی هوپر با خلق قاتلان روانی و ارواحی که در خانه‌های حومه‌ی شهر سر گردانند، استانداردی را برای فیلم‌های ترسناک تعیین کرد که بسیاری از کارگردانان هنوز سعی می‌کنند از آن تقلید کنند. «کشتار با اره‌برقی تگزاس» (The Texas Chainsaw Massacre) در سال ۱۹۷۴ و «ارواح خبیثه» (Poltergeist) در سال ۱۹۸۲ با تصاویر دلهره‌آور، رئالیسم وحشتناک و کارگردانی خیره کننده‌ی هوپر از نظر طرفداران و منتقدان بهترین آثار این کارگردان به شمار می‌روند.
۵. جیمز وان
جیمز وان یکی از کارگردان‌های ژانر وحشت است که با فیلم‌های «احضار» (The Conjuring)، «توطئه‌آمیز» (Insidious) و فرنچایز «اره» (Saw)، با همکار همیشگی‌اش لی ونل، وحشت را در سینمای مدرن بار دیگر برای مخاطبان این ژانر تعریف کرد. البته وان نه تنها برخی از بهترین فیلم‌های ترسناک مدرن، بلکه برخی از بهترین و ترسناک‌ترین فیلم‌های ترسناک تمام دوران را به مخاطب ارائه داده است. وان در استفاده از تعلیق، تنش و استفاده‌ی متفاوت از دوربین برای ایجاد ترس بسیار درخشان عمل می‌کند.
طرفداران فیلم‌های ترسناک، سبک اصیل این کارگردان را تحسین می‌کنند و معتقدند که او کارگردانی است که این توانایی را دارد تا هر فیلمی را به ترسناک‌ترین شکل ممکن ارائه دهد. فرنچایز «توطئه‌آمیز» به عنوان یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های تمام دوران شناخته می‌شود، آن هم نه فقط به لطف موسیقی وحشتناک آن با استفاده از صدای مهیب ویولن و آهنگی دلهره‌آور که بسیاری از مخاطبان را آزار می‌دهد.
«احضار» و «اره» همچنان دو تا از موفق‌ترین و پردرآمدترین فرانچایزهای فیلم ترسناک در تمام دوران به شمار می‌روند و این‌ها همه به لطف کارگردانی درخشان جیمز وان در این ژانر است.
۴. جان کارپنتر
جان کارپنتر با فیلم‌های فراموش نشدنی مانند «هالووین» (Halloween) محصول ۱۹۷۸، «موجود» (The Thing محصول ۱۹۸۲ و «مه» (The Fog) شاید انقلابی‌ترین فیلمساز در ژانرهای ترسناک و علمی-تخیلی باشد. «هالووین» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های ترسناک تا به امروز است و بسیاری از مدارس فیلم هنوز این قطعه‌ی منحصر به فرد سینما را مطالعه می‌کنند.
منتقدان و مخاطبان دیدگاه و توانایی کارپنتر را در ایجاد تعلیق تحسین می‌کنند. بسیاری از طرفداران ادعا دارند که موسیقی «هالووین» یکی از نمادین‌ترین موسیقی‌های فیلم تمام دوران است و استفاده‌ی بی‌نقص کارپنتر از آن در فیلم به تاثیرگذاری و ماندگار شدن نام کارگردان و فیلم می‌افزاید.
۳. وس کریون
وس کریون کارگردانی است که تمام ویژگی‌هایی را که می‌تواند به خلق یک اثر تمام و کمال ترسناک منجر شود در فیلم‌هایش به کار می‌برد. داستان‌های جالب، شخصیت‌های ترسناک و نمادین، موسیقی دلهره‌آور، تنش و تعلیق بجا، و چشم‌اندازی بی‌عیب و نقص که در هر فیلم او می‌درخشد. در پشت برخی از بهترین فرانچایزهای ترسناک تمام دوران مانند «کابوس در خیابان الم» (A Nightmare on Elm Street)، «تپه‌ها چشم دارند» (The Hills Have Eyes) و «جیغ» (Scream)، وس کریون واقعا تاثیر خود را در ژانر ترسناک گذاشت و خود را به عنوان یکی از بهترین و تاثیرگذارترین کارگردانان ترسناک تمام دوران تثبیت کرد.
«جیغ» توسط منتقدان و طرفداران به‌عنوان یکی از بهترین اسلشر‌های تمام دوران مورد ستایش قرار می‌گیرد. بسیاری از طرفداران این کارگردان را به خاطر ارائه‌ی دیدگاهی تازه و منحصربه‌فرد به ژانری پر از اسلشر‌های ملال‌آور و بدون شخصیت‌های منفی ماندگار تحسین می‌کنند. وس کریون موفق شد ژانر فرعی اسلشر را با دو تا از نمادین‌ترین شخصیت‌های تاریخ سینما یعنی فردی کروگر و گوست فیس دوباره زنده کند.
۲. داریو آرجنتنو
داریو آرجنتو که به عنوان «استاد هیجان» و «استاد وحشت» نیز شناخته می‌شود، یکی از مهم‌ترین چهره‌های فیلم‌های جالو، یک زیرژانر ایتالیایی است. جالوها که دقیقا به اصول فیلم‌های اسلشر یا سینمای هنری پایبند نیستند، رنگ‌های خیره‌کننده، موسیقی پیش‌ران و ترس‌های پنهانی برای ایجاد هاله‌های تعلیق خود دارند. فیلم‌های جالو شکاف بین ترسناک و نوآر را پر می‌کنند، که عنصر تکرار شونده و همیشگی آثار آرجنتو به شمار می‌روند. آرجنتو تنها گاهی معمای فیلم‌هایش را حل می‌کند و عموما یک پایان سنتی رضایت‌بخش را از بینندگانش می‌دزدد.
«سوسپیریا» (Suspiria) محصول ۱۹۷۷ و «قرمز تیره» (Deep Red) محصول ۱۹۷۵ از مشهورترین فیلم‌های جالوی تاریخ به شمار می‌روند. مجموعه فیلم‌های آرجنتو به خاطر موضوعشان جذابند. «پرنده‌ای با بال‌ها بلورین» (The Bird with the Crystal Plumage) در دهه‌ی ۱۹۷۰، «گربه‌ی نُه دم» (The Cat o’ Nine Tails) محصول ۱۹۷۱ و «چهار مگس روی مخمل خاکستری» (Four Flies on Grey Velvet) در سال ۱۹۷۱ به عنوان سه‌گانه‌ی «سه مادر» شناخته می‌شوند. آرجنتو همچنان یک فیلمنامه‌نویس فعال است و تا به امروز روی پروژه‌های بسیاری کار می‌کند.
۱. آلفرد هیچکاک
به سختی می‌توان با کلمات بیان کرد که آلفرد هیچکاک چقدر بر ژانرهای مهیج و ترسناک تاثیر گذاشته است. جدا از این تاثیر او در خارج از این ژانرها نیز قابل لمس است. هیچکاک، معروف به «استاد تعلیق»، در بسیاری از عناصر فیلم‌های مهیج و ترسناک روان‌شناختی پیشگام بود و فیلم‌های او حتی هیجان‌انگیزتر و وحشتناک‌تر از فیلم‌های امروزی شناخته می‌شوند.
امروزه اغلب آثار ترسناک به وحشت ناگهانی و جلوه‌های ویژه متکی است، اما هیچکاک در عوض از تنش و تعلیق استفاده کرد تا بیننده را روی صندلی خود میخکوب کند، کاری که در آن زمان هیچ فیلم دیگری نمی‌توانست چنین تاثیری بر مخاطب بگذارد. این موضوع در مشهورترین قطعه‌ی او، «روانی» (Psycho) (1960) کاملا مشهود است، چرا که سطح جدیدی از پذیرش خشونت، رفتار انحرافی و تمایلات جنسی (که همگی اصطلاحات وحشتناکی در زمان خود بودند) را در سینمای آمریکا ممکن کرد.
«پرندگان» (The Birds)، «غریبه‌ها در قطار» (Strangers on a Train)، «پنجره‌ی عقبی» (Rear Window)، «سرگیجه» (Vertigo) و «اِم را به نشانه‌ی قتل بگیر» (Dial M for Murder) تنها مجموعه‌ی کوچکی از فیلم‌های جذاب، هیجان‌انگیز و ترسناک این کارگردان تکرار نشدنی به شمار می‌روند.
