خبردنا: این روزها که دانشگاه‌های کشور به یکی از کانون‌های اصلی اعتراضات تبدیل شده است، گویا مسئولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌ها نیز به دنبال راه‌های جدید و بعضا شبهه‌برانگیزی برای مواجهه یا بهتر است بگوییم مقابله با دانشجویان برآمده‌اند و سعی دارند تا عنان امور را به روش‌هایی بعضا جدید و عجیب به دست بگیرند.
اما شیوه برخوردهای با دانشجویان معترض در دانشگاه تنها به این موضوع ختم نمی‌شود. همانطور که پیشتر اشاره شد رئیس دانشگاه شهید بهشتی اخیر گفت که «اگر مجبور شویم دانشجوان خاطی را به روان‌پزشک ارجاع می‌دهیم».
سخنی که این سوال را در ذهن جامعه ایجاد کرد که آیا قرار است با ارجاعات روانپرشکی و بعضا انگ‌هایی از این دست، باب گفت‌وگو با معترضان گشوده شود؟!
سعدالله نصیری‌قیداری در جلسه گفت‌و‌شنود با دانشجویان دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه شهید بهششتی با بیان اینکه ماده ۲۷ قانون اساسی به افراد اجازه اعتراض می‌دهد، اما و اگرهایی را به این اجازه اضافه کرد و گفت: «اما حضور در کلاس را نباید تعطیل کنند؛ ما با این دید، به تشکل‌ها اجازه اعتراض می‌دهیم اما این کار نباید مخل امور دانشگاه شود».
رئیس دانشگاه شهید بهشتی با اذعان به اینکه«به دانشگاهیان نه می‌توان دروغ گفت و نه می‌توان با آنان بازی سیاسی کرد» گفت: «اگر مجبور به معرفی دانشجویی به کمیته انضباطی شویم، اساتید همین دانشگاه که نقشی پدرانه در قبال دانشجویان ایفا می‌کنند در کمیته حضور دارند و قصد کمیته انضباطی هم آسیب رساندن به دانشجویان نیست»
رئیس دانشگاه شهید بهشتی روز پنجشنبه از ارجاع برخی دانشجویان به زعم او خاطی به روان‌پزشک خبر داد که برخی این موضوع را بخشی از مقابله با معترضان در محیط‌های آموزشی ذیل سرفصل «بیمارانگاری» می‌دانند
اما این لحن همدلی خیلی زود تغییر کرد و افزود: «ممکن است مجبور شویم دانشجویی را به مشاوره یا روان‌پزشک ارجاع دهیم، چرا که قرار نیست امنیت ۲۰ هزار دانشجو را به خاطر تعداد حداقلی از دانشجویان که خاطی هستند به خطر بیندازیم».
برخی از دانشجویان و صاحب‌نظران در واکنش به سخنان اخیر رئیس دانشگاه شهید بهشتی ضمن بیان مشابهت آن با سخنان وزیر آموزش و پرورش در خصوص دانش آموزان بازداشتی واکنش‌هایی را نشان دادند.
کاربری در توئیتر نوشت: «از حرف‌های وزرا و مدیران بخش‌های آموزشی به‌یاد فیلم پرواز بر فراز آشیانه فاخته می‌افتم که در آن قهرمان داستان به دلیل معترض بودن در دارالمجانین بستری شد و و مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت».
کاربر دیگری هم نوشت: «راه جدید ساکت کردن مخالفان هم پیدا شد، انگ بیمار روانی و تمام».
کاربر دیگری با اشاره به اینکه «کاش در مشکلات بی‌شمار اجتماعی که پیشتر از آن انتقاد داشتیم و خواهان افزایش خدمات روان‌شناسانه به جامعه بودیم قدمی برداشته می‌شد» نوشت: «حال برای ساکت کردن مخالفان خدمات روانشناسی گسترش پیدا کرده است».
کاربری هم نوشت: «دانشجویی که مطالبه و اعتراضی در این همه مشکل ندارد، سالم است و معترض‌ها بیمار. قبلا ستاره می‌دادند و الان برچسب بیماری».
در حالی که نام دانشجو با مولفه‌های مطالبه‌گری و پرسشگری پیوندی دیرینه دارد و جنش‌های دانشجویی در همه جای دنیا سال‌هاست که قدم‌های اصلی اصلاحی را در جامعه برمی‌دارند، انتظار می‌رود مدیران دانشگاه‌ها نیز تسهیل‌کننده این مولفه باشند و نه ابزار و بازویی برای برقراری سکوت در دانشگاه‌های کشور.
