"زریر حُجتی" در یاددادشتی که یک نسخه آن را به خبردنا ارسال کرده، چنین آورده است:
تاریخچه مدیریت غمبار آموزش و پرورش از مقطع درخشان "آموزشی" بهمن بیگی با آن هیمنه و شکوه تا امروزه که اضمحلال و بی عزتی اش به "عزت خواه" گِره خورده است، به همان اندازه دردناک است که محصولش را در کف خیابان ها دیده ایم و شنیده ام ولی هنوز از تربیت و بصیرت سخن می سراید!
کمتر کسی است که سریال یوزارسیف و بازیگری "آنخ ماهو" کاهن بزرگ معبد آمون را ندیده باشد."آنخ ماهو" کاهن اعظم معبد آمون با رفتار و شمایل عجیبش همه توجهات را به سمت خود جلب می کرد و بهر نحو ممکن سعی داشت که نقش محوری را در راستای حفظ موقعیت و منافع از دست ندهد!
قصه غم انگیز امروزه آموزش و پرورش ما با مدیریت پشت پرده آن شبیه به چنین سریالی با نقش مصیبت بار آنخ ماهوهایی فربه و نحیف اندام است که همه را مبهوت کرده است.
شکی نیست که نهاد مقدس آموزش و پرورش بر خلاف اهمیت و گستردگی جمعیت با مدیریت های پشت پرده "آنخ ماهوها" و تبدیل شدن به مرده مُتحرک و مجسمه های میز امضاء در وادی رابطه گرایی و خویشاوند سالاری، نقشی در تعلیم و تربیت و بصیرت و…. ندارد.
شاید شآن و جایگاه حساس مدیریتی آن در هیچ دوره ای به اندازه این دوره تنزل نیافته باشد چون شاخص طول و عرض مدیریتی تغییر یافته و مدیرکل فعلی با فرمان پذیری از "آنخ ماهوهای" پیدا و پنهان، اساساً استقلالی از خود ندارد و برخلاف تصور همه از آنچه که باید می بود، چوب حراج بر هویت مدیریتی زده است.
مدیرکل قصه ما در قامت همان کارشناس جزء مدیریت های اسبق ظاهر شده است و از این رو از همان ساختمان دولت مدیریت می شود، چون کارشناسی خود را نیز وامدار چنین مدیریت هایی بوده است که هیچ ذیحساب و ناظری هم در پی سالها از تاریخ " شاه رفت!"از لیست سکه های اهدایی اش در آن مقطع خبر ندارد!
البته باید به این واقعیت تلخ اعتراف کرد که آموزش و پرورش وزیری ندارد که استانش مدیرکلی داشته باشد و یاس و دلمردگی آن روز بر جامعه فرهنگی سایه انداخت که رئیسی، باغ گلی را در میان هزاران دانشمند و فرهیخته به عنوان گزینه وزارت معرفی می کرد و خود را مضحکه عام و خاص ساخت!
کسی دیگر نباید به فکر تربیت و مهار اغتشاش در این نهاد باشد، مادام که مدیرکلش فرمانبر فرمانروایان دیروزش باشد و امر و نهی آنان را بر هر قانون و مصلحتی مقدم و فرض می شمارد.
فرمانروایان دیروز، کاهنان معبدهای مختلف شده اند و اسب هر استانداری را زین می نمایند تا صرفاً عِنان اختیار را از چنین مدیرانی مدیون بستانند.
کاهنان اعظم چند شغله همواره به دنبال منافع خویش اند و در معبد آمون و معابد استانداران دولتهای مختلف هنرنمایی می کنند تا اُمرا و فرمانروایان را با سیرک خود تُهی از هویت نمایند.
جای این سئوال است که کاهنان اعظم معبد آمون چگونه با این کمبود وقت و چند شغله بودن حتی هنوز دست از سر "نهضت سوادآموزی" بی مقدار بر نمی دارند و آن را در قامت بخش خصوصی، ملک طلق خویش می پندارند و مدیران کل مقاطع مختلف نیز تکلیف دارند چنین معاونتی را همه ساله سهم الارث وی محسوب نمایند و اصولاً نه ذیحسابی ورود می کند و نه دستگاه ناظری…
استاندار و نمایندگان مجلس و ذیحسابان و هر دستگاهی که دردمند آموزش، تربیت و بصیرت افزایی است باید بدانند که البته هنوز نمی دانند با مدیریت مستقیم این نهاد از "ساختمان دولت"با محور آنخ ماهو چه آفتی گریبانگیر این مدیریت شده و چگونه رابطه گرایی و فساد قوم گرایی بدل از ضابطه گرایی گردیده است.
آری ! این چنین است که جُرم و جور ساختار های مدیریتی فاسد را نظام اسلامی با شبهه آفرینی معاندین و طرح بحث سیستم فاسد به دوش می کشد…!
عین همین وضعیت درمخیط زیست استان حاکم است کاهنان معبد آمون اول و دوم و سوم در محیط زیست استان همچنان حکومت می کنند. معاونین چوب خدا صدا ندارد محیط زیست وآموزش وپرورش وجه المصالحه دانشگاه علوم پزشکی بودند وبااهم معامله شدند به خواست خداوند بزرگ دوره کاهنان در محیط زیست هم رو به پایان است.