خبردنا: تخصص‌شان تلخ کردن شیرینی‌هاست. ناهید کیانی زحمت کشیده، گل کاشته و اولین طلای تاریخ زنان ایران در تکواندو را گرفته، بعد یک عده در فضای مجازی از این موفقیت برای سرکوفت زدن به کیمیا علیزاده استفاده می‌کنند. از آن جالب‌تر اما پروپاگاندای برخی رسانه‌ها است؛ از جمله روزنامه رسمی سازمان صداوسیما که به بهانه این مدال تیتر زده: «ایران؛ مصداق اصیل زن، زندگی، آزادی». طوری که انگار بقیه جاهای دنیا دارند دختران را زنده به گور می‌کنند و کل مردم جهان در باب جایگاه رفیع زن ایرانی، هاج و واج مانده‌اند. این که با یک قطره آب غرق می‌شوید، از کوچکی شماست. سرتان را از برف بیرون بیاورید و کمی دور و اطراف‌تان را نگاه کنید.
آمار می‌گوید در سه المپیک اخیر، تعداد زنان کاروان ورزشی آمریکا از تعداد مردان بیشتر بوده است. در المپیک توکیو، آمریکا سیصد زن ورزشکار داشت که بیش از نیمی از طلاهای ایالات متحده را کسب کردند و باعث قهرمانی این تیم در جهان شدند. برویم سراغ کشور دوست و برادر چین. از قضا از چهارصدوسی ورزشکار این کشور در توکیو هم تقریبا سیصد نفر زن بودند؛ یعنی حدود سه‌چهارم! در همین المپیک، تعداد زنان ژاپن و استرالیا هم بیشتر از مردان بود. خانم اما مکئون شناگر زن استرالیایی به تنهایی هفت مدال گرفت و تاریخ‌ساز شد؛ چهار طلا و سه برنز. همه اینها در حالی است که بیشترین سهمیه زنان ایران در تاریخ المپیک، فقط ده نفر بوده است. ایران در تمام ادوار المپیک مجموعا هفتادوشش مدال کسب کرده که تنها یکی از آنها سهم زنان بوده است؛ کیمیا علیزاده که در ریو برنز گرفت و حالا فحش‌خور برخی از کاربران خاص شده است.
قطعا دختران و زنان شایسته ایرانی کار بسیار بزرگی می‌کنند که در شرایط سخت و نابرابر و با امکانات ضعیف به مصاف رقبای بین‌المللی می‌روند. با این حال زشت‌ترین کار ممکن در قبال موفقیت‌های این ورزشکاران، بهره‌برداری‌های کور سیاسی است. دستاوردهای ورزش زنان در ایران را با حداقل استانداردهای جهانی مقایسه کنید و کمی از خودتان خجالت بکشید. منت چه چیزی را بر سر این مردم می‌گذارید؟ شما سطح توقعات یک ملت را به اندازه قامت کوتاه خودتان پایین آوردید. حالا بگذریم که همین ناهید کیانی هم به خاطر اعتراض به درج تصویرش در دیوارنگاره «زنان سرزمین من» مدتی از تیم ملی خط خورد و چه بسا اگر مهاجرت می‌کرد، مثل کیمیا دیگر اسمش را هم در تلویزیون نمی‌بردید!
