حضور وزیر راه و شهرسازی در محل حادثه سقوط هواپيماي تهران - یاسوج

« سلام آقای رئیس‌جمهور.. رای دادیم، حمایت کردیم، توهین شنیدیم، تهمت شنوفتیم... حرف من عوارض و قیمتش، نون و قیمتش، زلزله‌زده و محرومیتش، گرونی و مصیبتش، حتی نون و ترس نداشتنش نیست، درد اینجاست که انگار از حال و روزمون خبر ندارید... جشم یاری داشتیم... حیف. خودمون به داد خودمون برسیم.»

ای دریغ از تو که ویران بینمت ،ایران من ، یاسوج من ، غم چنبره زده ،مرهمی نیست ، ایرانم تسلیت ،یاسوجم تسلیت ، نمی دونم چی بگم ، از کدام درد بگویم که درد من درمان ندارد گویا ؟

در میان این حجم از بغض و اشک ،مرتب از خودم و بقیه می پرسم : واقعا نمیشد کاری کرد؟!؟!شاید چون مادر بودم هنوز هم امید داشتم، وای به دل مادر ها و خانواده هموطنانمان ! تسلیت به ملت ایران! بعد از حادثه سانچی ، وای غمی دیگر ، مسولان بی وجدان و بی فکر و نا دلسوز کجایند پس چرا کاری نمی کنند ، آیا کاری هم می کنند یا کار بلدند ، شاید عقل کل اند ، شاید ؟!