احمدی نژاد، تنها سیاستمداری که سیاست را به میان توده مردم برد

خبردنا - احمد سعیدی : جمعه، شانزدهم شهریور به همراه تعدادی از دوستان در محل سخنرانی دکتر احمدی نژاد در شهرستان بهمئی حضور یافتم. شهرستان بهمئی به مرکزیت شهر لیکک، از توابع استان کهگیلویه و بویر احمد است. من پیشتر هم در جریان یک بازدید اداری، به این شهرستان رفته و وصف محرومیت آن را دیده و شنیده بودم. حال احمدی نژاد به این منطقه میاید تا متذکر گردد که او یگانه مسئولی است که هم در کوران قدرت و هم در دوران عزلت، این مردم محروم و نجیب را فراموش نکرده است.

حدود ساعت ۵ بعدازظهر به سه راهی بهمئی رسیدیم. جمعیتی که به پیشواز دکتر آمده بودند، مسیر ۳۰ کیلومتری تا شهر لیکک را با کاروان طولانی خود به صحنه ای پرشور مبدل کردند. در طول راه، مأموران خدوم راهور و انتظامی هم به چشم میخوردند که گاهی برای کاروانیان، دستی تکان میدادند. برخی هم در کنار جاده، به یمن حضور احمدی نژاد با سلاح گرم تیراندازی هوایی میکردند؛ ظاهرا این کار در میان اقوام لر، مرسوم است؛ اما شاید بر گروه حفاظت بسیار سخت بیاید.

ما کمی زودتر از کاروان به محل مراسم رسیدیم. جمعیت انبوهی از مردم، در خیابان منتهی به مسجد، منتظر آمدن دکتر بودند؛ مرد و زن، پیر و جوان و حتی کودکانی که نه به اجبار مدرسه و اداره، بلکه با اراده و تصمیم خود به استقبال کسی آمده بودند که البته دیگر صاحب قدرتی در حکومت نبود که بتواند برای آنها کاری کند.

احمدی نژاد در ابتدای سخنانش گریزی به واقعه ۱۷ شهریور ۵۷ زد و گفت: "این حادثه ناگهان چهره خشن و ضد مردمی آن حکومت [شاه] را به طور آشکار در برابر مردم قرار داد." او سپس به منابع کشور و قابلیت های ملی اشاره کرده و نتیجه گرفت که "با این مردم و با این ثروت خدادادی، باید دارای بهترین زندگی و آبادترین کشور و آزادترین و بانشاط‌ترین ملتها باشیم." بعد از بیان این سخنان، غریو تاییدآمیز مردم برمیخاست.

احمدی نژاد افزود که علت فاصله اوضاع کنونی کشور و مردم با وضع شایسته دو چیز است: اول فشار و توطئه دشمنان و دوم بی برنامگی مسئولان. جالب این بود که در نظر احمدی نژاد، دشمنی استکبار و استعمار با ملت ایران، تاریخی و فراتر از واقعه انقلاب ۵۷ است؛ چون "آنان فرهنگ اثرگذار انسانی و توانمندی‌های ذاتی و تاریخ پرافتخار ملت ما را رقیب و مانع اصلی دوام سلطه خود بر جهان می‌پندارند."

حالا احمدی نژاد در قامت زبان گویای مردم، رو به مسئولان کشور کرده و یادآور میشود که "اکثریت مردم دچار مشکل هستند و بسیاری از آنان مشکلشان حاد است؛ کنار گذاشته شدن آرمانهای انقلاب، اخبار روزانه تبعیض‌ها، سوءاستفاده‌ها و فسادها نیز مانند نمک بر زخم مردم شده است."

او وقتی خاطرنشان میکرد "نباید به گونه ای عمل کنند که گویا دولتی وجود ندارد، هیچ برنامه‌ روشن و راهی برای اصلاح وضع در مقابل ملت قرار نمیدهند"؛ گویی حرف دل مشترک مردم را بیان میکند. اما اوج سخنان احمدی نژاد آنجا بود که با طعنه گفت: "ظاهراً همه مشکلات مربوط به دشمن یا مردم است و مسئولین کشور هیچ نقشی ندارند!"

اکنون نوبت آن بود که احمدی نژاد به شیوه خودش، یعنی با پرسش و پاسخ مواضعی را بیان کند؛ او از حاضران پرسید: "آیا می خواهید وابسته باشید یا مستقل؟ آیا وضع اقتصادی، الان بهتر است یا در دولت قبل؟ عزت ملی‌مان، الان بالاتر است یا در دولت قبل؟ مردم، الان راضی‌تر هستند یا در دولت قبل؟ به نظر شما اگر مردم از مقامات راضی نباشند چه باید بکنند؟" لابد پاسخ سوال آخر، استعفا و کناره گیری مقامات باشد! احمدی نژاد در انتهای سخنرانیش، به برخوردهای امنیتی و قضایی با یارانش اشاره کرده و هشدار داد که "اگر بعضی‌ها خیال می کنند با این کارها میتوانند ما را از دفاع از حقوق ملت و استقلال کشور منصرف کنند، به شدت در اشتباهند."

در مدت سخنرانی، شاهد بودم که حاضران مشتاقانه به آن گوش فرامیدادند. احمدی نژاد هم از انقلاب اسلامی گفت؛ هم از توطئه های اجانب علیه ایران؛ او آزادی، عدالت، استقلال، ترقی و رفاه را یادآور شد؛ بی برنامگی مسئولان را مذمت کرد، و به راههای برونرفت از وضع موجود اشاره مختصری نمود. محل سخنرانی، شهر فقرزده لیکک در شهرستان محروم بهمئی در استان فراموش شده کهگیلویه و بویر احمد بود: محرومیت در محرومیت در محرومیت! مخاطبان و حاضران هم از عشایر خونگرم و نجیب لر بودند.

من چون مادرانی را میدیدم که فرزند خردسالشان را در آغوش کشیده و در این همایش شکوهمند و جدی سیاسی، فعالانه مشارکت میکنند؛ با خود گفتم این فقط احمدی نژاد است که به درستی سیاست را به میان توده های مردم می برد؛ او تنها امید مردم به اصلاحات بنیادین و کم هزینه در  اجتماع، و در اقتصاد و سیاست است؛ پس چرا برخی، در صدد تضعیف و نابودی این ظرفیت عظیم اند؟